Me miserum ! Quantis increscunt aequora ventis,
eruta ex imis fervet arena vadis !
Monte nec inferior prorae puppive recurvae
insilit et pictos verberat unda deos.
Pinea texta sonant, pulsi stridore rudentes,
ingemit et nostris ipsa carina malis.
Navita confessus gelidum pallore timorem,
iam sequitur victus, non regit arte ratem
utque parum validus non proficientia rector
cervicis rigidae frena remittit equo,
sic, non quo voluit, sed quo rapit impetus undae,
aurigam video vela dedisse rati.
OVID, Tristia, 1, 4, 5 - 16
